“‘ሰብ-ሽዳ’ ሽሩፍ ኣይንሕዝን ኢና!”

ገሊኡ ኣብዚ ‘ፌይስ-ቡክ’ ፖስት ዝገብሮ ጽሑፋት፡ ንገለ ኣሳእል ምስ ረኤኹ ኣብ ሓንጐለይ ዝቕጀለኒ እዩ። ንኣብነት፡ እዛ ትርእዪዋ ዘለኹም ስእሊ ባር ኣልባ ምስ ረኤኹ፡ እዛ ትስዕብ ኣጋጣሚት ተዘኪራትኒ። ግዜ እንተ ሃሊዩኩም ንበብዋ፤ ተሃውኽኩም እንተ ሃሊኹም ግን ዋላ ትትረፍኩም - ብዙሕ ኣገዳሲት ኣይኰነትን፤

ብኸመይ ምዃኑ እንድዒ እምበር፡ ዝበዝሑ ኣብ ባር ኣልባ ዝእከቡ እቶም ብበለስ ዝፍለጡ ሰብ ዲያስፖራ እዮም። ገለ ‘ኣዝመሪኖታት’ እውን ኣዋልድ ንኽቃጠቡ ተመሳሲሎም ይመጹ እዮም። ሓንቲ መዓልቲ ግን፡ ንኽርኢ ጥራይ ናብታ ባር ኣተኹ። እቲ ጸገም ግን ከይተመሳሰልኩ እየ ኣትየ።

ቀጠልያ ‘ዩኒፎርም’ ዝተኸድነት ፈርጣዕ ኣሳሳይት ኣብ ልዕለይ መጺኣ ዘዘው በለት። ኣብ ኤርትራ እቶም ኣሳሰይቲ ኣብ ከባቢኻ መጺኦም ከዕነንዩ እንከለዉ፡ ክሰምዑኻ ዘይኰነስ ገለ ንብረት ጠፊእዎም ዘናድዩ ዘለዉ ኰይኑ እዩ ዝስምዓካ። 

ብዝዀነ፥ ምዕንናያ ወዲኣ፡ “እንታይ ክእዘዝ?” ተወከሰትኒ።

“ድሓን ሻሂ ተኣዛዚ” በልኪዋ - ፈገግታ ኣሰኒየ። ካብቶም ኣብ ከባቢኤይ ዝነበሩ ‘ዋትስ-ኣፕ’ ትዕዝብተይ ከየላቐቕኩ። 

“ሕራይ” ኢላትኒ ብግስ በለት።

ጸኒሓ ግን፡ ገለ ነገር ከም ዝረስዐት፤ ግልብጥ ኢላ፡ “ግን . . . መን ሽምካ . . .” ብርግጽ ገለ ነገር ከተተሓሳስበኒ ደልያ ነበረት። ግን ድማ ከይተቐዪመኒ ዝተጠራጠረት ትመስል።

“እሂ፡ እንታይ ኣሎ ድዩ?” ንኽትዛረብ ኣተባባዕክዋ።

“ማለት-ሲ ዋጋ ናይዚ ገዛ ፈሊጥካዮ ኣለኻ ዲኻ?” ሓተተትኒ ናብቲ ኣሕመድሚዱ ዝነበረ ሽዳ ጫማይ እናጠመተት - ብዓይኒ ድንጋጸ።

“ሻሂ ኽንደይ ድዩ?” ሓተትክዋ ድምጸይ ኣትሕት ኣቢለ።

“ሻሂ ድኣ 3.50 ናቕፋ” መለሰትለይ። ኣብቲ ግዜ እቲ ሻሂ ኣብ ዝበዝሕ ቦታታት ኣስመራ ካብ 1 ናቕፋ ክሳብ 1.50 ናቕፋ እዩ ዝበጽሕ ነይሩ።

“ድሓን እሞ ኣምጽእለይ ጥራይ!” በልክዋ ርእሰይ ኣቕኒዕ ኣቢለ። 

ድኻ ደርሆ እንተ በሊዑስ፥ ወይ እቲ ድኻ ወይ እታ ደርሆ፡ ሓዲኦም ሓሚሙ ኣሎ ማለት እዩ ድዩ ዝበሃል? ብዝዀነ፡ ብልባ፡ ‘ድኻ መናን’ እናበለት ትኸውን ከደት ናብ ማሽን። 

ኣምጺኣትለይ። ሻሂኤይን ትዕዝብተይን እናኣካፌኹ ግን ሓደ ሓሳብ መጸኒ። እታ ኣሳሳይት ብዓይኒ ሓልዮት ርእያ ንኸይጽገም ኢላ ዋጋ ምሕባራ ደስ በለኒ። ‘ኩሉ ሽዳ ዝወደየ ድኻ ክኸውን ይኽእል እዩ’ ኢላ ምሕሳባ ግን ቅኑዕ ኰይኑ ኣይተሰምዓንን። ንዓኣ ድኣ ኣይተረድኣን እምበር፥ ክንደይ ሽድኣ ዘይቀየረት ገልጣም ተጋዳላይ፡ ብዝረኸበቶ ሓለፋ ነጻ-ቐረጽ፥ ክንደይ ወላድ-ሰብ ዝመስላ መካይን ኣእትያ ነይራ እንድያ ግዲ? ስለዝስ፡ ብገለ መንገዲ ንሓሳባ ዘቐዪር ‘ለሰን’ ክህባ ደለኹ።

ዘይተሸርፈት 100 ናቕፋ ካብ ማሕፉዳይ ኣውጺኤ ኣብ ላዕለዋይ ጂባ ናይ ካምቻይ ኣቐመጥኩ። ሻህን ትዕዝብትን ወዲኤ ብግስ ክብል ድማ ሕሳባ ክትወስድ መጸትኒ። 

ንኸምስል ኣብ ታሕተዋይ ጂባይ ሃሰስ-መሰስ ኢለ ነታ ኣብ ካምቻይ ዘቐመጥክዋ 100 ናቕፋ ኣውጺኤ ኣቐበልክዋ።

“እውይ! ኣንታ መን ሽምካ ገለ ሽሩፍ እባ ረኤ?” በለትኒ ብሓውሲ ምምሽኽኻን።

“እዞም ሽዳ ንኽደን እኳ ትሕቲ 100 ሽሩፍ ብዙሕ ኣይንሕዞን ኢና!” በልክዋ ዕትብ ኢለ።

“እምም!” ኢላ ቀዘዝ በለት። 

ካልኣይ ኣየድገመትንን፤ ብቐጥታ ናብ ‘ካሼር’ ከይዳ ኣሸራሪፋ ማልሰይ ብመሳርሕታ ገይራ ሰደደትለይ። ሽዕኡ እውን ትም ኢለ ክርእያ ኣይደለኹን። ገለ ‘ቲፕ’ በታ መሓዝኣ ገይረ ሰዲደላ እየ። መቸስ፡ ፍሉጥ እዩ ነቲ ብድሕረይ ንዝመጽእ በዓል ሽዳ ሽሻዩ ኣብሲለሉ ኣለኹ። ብርግጽ ባዕላ ‘ክትቃጠቦ’ እያ። ትሕቲ ምእቲ ሽሩፍ ዘይሕዝ ሰብኣይ ድኣ እሞ?!